Hennetasters. Maar genoeg daarover, want er zijn ingrijpende veranderingen gaande op de boerderij. Om te beginnen is mijn geliefde Sensor verkocht. Het was een triest afscheid, want hoewel hij het lompste excuus voor een paard was dat ooit onder de Waalrese zon heeft rondgelopen, was zijn lompheid van de onbekommerde zorgeloze soort die harten steelt. Daarvoor in de plaats heeft een of andere hippische tuthola haar intrede gedaan en hoewel ze Z-dressuur loopt, moet ik haar niet. Gelukkig hoef ik er ook niet op te rijden want ik vind paarden heel leuk en aardig, maar niet om bovenop te zitten. En dan natuurlijk de kattenexplosie van juni. Kijk, vier katten vind ik net haalbaar. Vijf was teveel, want je kon je kont nergens neerzetten of er zat een krijsende en klauwende kat onder. Maar tot overmaat van ramp hebben er zich twee in de armen van een naburige kater geworpen net voordat we ermee naar de dierenarts wilden en nu hebben we er vijftien. Vijftien. Toegegeven, negen daarvan zijn minderjarig, maar dat zijn mijn dochters tenslotte ook en daar heb ik nu ook al zorgen over. Maar ja, denk ik dan, Onze Lieve Heer heeft zoveel geleden. Maar die moest van zijn vader en ik niet!

Hebt u ook geen KNP (of KPN) aandelen gekocht? Heel verstandig. Ik herinner me de collega's nog die het helemaal gingen maken op de beurs met hun DAF aandelen; dat is maar een jaar of vijf, zes geleden. Misschien ben ik een argwanende zuurpruim, maar als ze mij van alle kanten in de oren toeteren dat de KPN (of KNP) aandelen zo goed, zo geweldig en zo voordelig zijn, dan begin ik me af te vragen waarom men mij zo nodig geld wil geven en of ze dat dan niet gewoon handje contantje kunnen doen. Want sinds mijn tiende jaar heb ik de gewoonte opgevat om alle ongevraagde financiële adviezen omgekeerd toe te passen en al heeft me dat niet veel rijker dan gemiddeld gemaakt, veel armer ben ik er ook niet op geworden. Misschien kunt u dit financiële advies van mij alsnog opvolgen, dan zult u zien dat het werkt.

En dan is er nog het bericht van mijn uitgever dat mijn mooie boekje 'Bootstraps en Droogtrommels' in de ramsj ging. Wat jammer nou toch: als Sinterklaas- of verjaardagscadeautje had het zich een bescheiden faam opgebouwd, maar helaas pindakaas1, wie nu nog jarigen in de familie heeft zal zich naar de Slegte moeten spoeden. Of naar B321 natuurlijk, want voor alle zekerheid heb ik een ijzeren voorraadje opgebouwd en zij die hun familie een echt plezier willen doen, kunnen zich met vijf guldens in de klamme knuistjes herwaarts begeven. Plus de BTW natuurlijk.

1) voor de Engelse lezer: to bad, sandwichspread en voor de Duitse: ach wie schade, Marmelade...

Paai