Nu herinner ik het me nog levendig hoe mijn vader in de vijftiger en zestiger jaren elke ochtend op een straathoek moest staan wachten tot de bus hem en de andere werknemers van een bekende schoenfabriek in Best had opgepikt en hoe hij s'avonds op dezelfde straathoek weer werd afgeleverd. Dit duurde voort tot lang na het tijdstip dat we bij ons thuis ook tot de autobezittende klasse waren toegetreden. Want autorijden kostte geld en waarom zou je dure benzine kopen als je toch elke ochtend werd opgehaald? Op een gegeven ogenblik werd het echter duidelijk dat het `bussen' meer voor de arrebeiders was en dat de witte boordjes hun relatieve welvaart demonstreerden door met een Dafje naar het werk te komen. Vanaf dat ogenblik liepen de bussen snel leeg en de parkeerplaatsen snel vol. Alleen onze pa reed nog met de bus, want die had geen rijbewijs....

Het vervoersplan van de KUB schijnt deze mooie tijden te willen doen herleven. Nu heb ik niets tegen een vervoersplan. Hoe meer plannen, hoe meer vreugd en in een eerste opwelling dacht ik zelfs dat het milieu ermee gebaat zou zijn. Ziet u het al voor u? Hoogleraar en portier, Rector Magnificus en koffiedame, broederlijk en zusterlijk in de regen tot de rood-witte bus van de KUB langs komt, alles ter ere van een groene toekomst. In mijn jeugdig enthousiasme belde ik zelfs het begeleidende telefoonnummer om DEA van mijn steun te verzekeren en hen meteen mijn geliefkoosde milieuplan voor te leggen: het afsluiten van de parkeerplaats aan de Warandelaan voor alle automobilisten die niet een vervloekt goede reden hadden om met de auto te komen in plaats van met de trein. We hadden toch allemaal zo'n domme KUB-kaart? Daarmee zou je best een slagboom kunnen bedienen.

Jammer genoeg werd mijn enthousiasme meteen een domper opgezet. De meneer van DEA was helemaal niet geïnteresseerd in het afsluiten van de parkeerterreinen voor lieden die ook heel best met de trein konden komen. Er werd wel wat gekucht en ge-ahumd, maar het was duidelijk dat weliswaar de koffiedames en de portiers heel wel in de bus konden, maar dat van hoogleraren, leden van Olof en dat soort lieden toch niet verwacht werd dat ze ook met het broodtrommeltje in de hand s 'ochtends in de regen zouden staan, groene toekomst of niet. Nee, de caesuur tussen bus en auto werd weer vanouds het salaris en dat is zelfregulerend, daar heb je helemaal geen slagbomen voor nodig.

Ik heb de enquête toch maar ingevuld. Maar veel vertrouwen in DEA heb ik niet meer.

Paai