Een pakkende titel is het halve verhaal en als ik nu nog niet de aandacht van alle Kubit-lezers gevangen heb moeten ze massaal aan de vitamines. Maar al gaat het volgende verhaal niet over overspel in de geest van alt.sex.binaries.hoppekee, het is er niet minder spannend om. Want de meeste computergebruikers zijn fanatieker over hun operating systeem dan over hun echtgeno(o)t(e) en een echte Unix-gebruiker zal er niet over peinzen vrijwillig achter een MS-Windows machine plaats te nemen net zoals de willoze slaven van Wim Poorters het zweet al uitbreekt als ze een CLI (Command Line Interface) zien waarop ze met hun eigen tien vingers DIR of COPY moeten gaan intypen.

Gelukkig zijn er nog de durvers die van twee walletjes proberen te eten. En zo heeft Onze Lieve Heer het ook bedoeld: gebruik het programma en het operating systeem die je jouw werk zo goed mogelijk laten doen en bekreun je er niet om of het wel of niet fas is; wil je MS-Word op vrijdag en Linux op de sabbath, doe dan wel en zie niet om.

Op dit ogenblik beginnen de farizeers waarschijnlijk al de eerste steen te zoeken, want hoe is het nu mogelijk om MS-Word op een Unix-machine te gebruiken of de Unix-tools op een Dos-box? Want er staat geschreven: "Gij zult een andere machine zoeken als Gij een ander Operating Systeem wilt gebruiken of tenminste rebooten om in dat andere systeem te komen en zo zal het zijn tot in alle eeuwen amen, en de files op de andere filesystemen kunt ge al helemaal op Uw buik schrijven".

Gelukkig is niet alles wat geschreven staat waar. Het is mogelijk om onder het juk van Microsoft toch een deel van de Unix-functionaliteit te behouden en onder de meeste Unix-versies, inclusief Linux, kun je zowel MS-DOS starten als MS-Windows en zelfs kun je een Macintosh imiteren, zij het met enige beperkingen.

Unix onder Microsoft.

Op dit ogenblik vraagt het Rekencentrum zich waarschijnlijk in opperste verbazing af waarom ik de letterenkindertjes Unix zou willen laten leren als ze toch al zo'n mooie GIW hebben met Wordperfect en Netscape. Het antwoord luidt heel eenvoudig dat ik mijn letterenkindertjes wetenschappelijk wil opvoeden en bij wetenschap hoort nu eenmaal het experiment. Unix is de ideale omgeving voor experimenteren met teksten. Het beschikt standaard over een hele verzameling gereedschappen voor tekstbestanden, van tr tot awk, en gecombineerd met haar krachtige scripttaal, pipes en filters is het zo superieur aan andere operating systemen dat het bijna genant wordt om nog over MS-Windows, Win95 of MS-Dos te praten. En MKS weet de Unix omgeving inderdaad voortreffelijk te imiteren: naast de tientallen utilities biedt het lange filenamen, aliassen, een volledige Korn Shell en zelfs de standaard man-pages. Het is dan ook met enig afgrijzen dat ik in de nieuwere versies van MKS ook nog allerlei rare Win95 toevoegsels tegenkom, maar ja: ik doe maar net of ik ze niet zie en dan zien ze mij ook vast niet.

Microsoft onder Unix

De MacIntosh wordt geëmuleerd door het programma Executor van Ardi. Hoewel het een mooie stabiele emulator is wordt de bruikbaarheid toch beperkt door het feit dat de versie van het Macintosh operating systeem behoorlijk gedateerd is, wat niet wegneemt dat bijvoorbeeld MS-Word voor de Mac er uitstekend op draait. Voor de echte Mac fanaat is het echter geen vervanger van het origineel en dat zal het ook niet worden voordat system seven er vlekkeloos op kan draaien en daar is voorlopig nog geen kijk op. Eerder zal APPLE zelf van het toneel verdwenen zijn, een melancholieke legende van wat ooit een wereldwonder was.

De gewone Dos-prompt wordt onder Linux geëmuleerd door de Dosemulator die bij het Linux systeem zelf behoort. Dit is een bijzonder robuste emulator, waarmee ik zelfs van buiten de KUB via Linux aan het Novell netwerk kan gaan hangen, hoewel er vooralsnog weinig redenen zijn waarom ik dat zou willen.

Maar het mooiste van het hele verhaal is toch wel Wabi. Wabi is een emulator waarmee de MS-Windows 3.11 desktop en een groot deel van de bijbehorende programma's als applicaties op de (Unix) X desktop kunnen worden gedraaid en dankzij het Client-Server principe van X kun je zelfs MS-Windows applicaties op een andere machine starten en gebruiken, een truc die onder 'gewoon' MS-Windows niet eens mogelijk is. Het is overigens wel van belang dat de Windows programma's zestien-bit programma's zijn, die zich verder braaf aan de API houden en niet onverwacht de hardware aanspreken. Civilization II heb ik er tenminste (nog) niet op aan de praat gekregen. Maar de normale Windows applicaties wel, moeiteloos en snel zelfs zodat er steeds minder redenen komen waarom ik nog Win95 zou willen booten. Behalve de spelletjes natuurlijk...

En dit is het bewijs. Rechtsboven op de achtergrond de Mac-emulator; linksboven het icoontje van de MS-Windows program manager. Het grote zwarte venster is natuurlijk de MS-DOS box en het blauwe venster is Paintbrush, het tekenprogramma van MS-Windows.



Zo. Laat Wim Poorters dit maar eens nadoen.