Enige tijd geleden probeerde ik al eens hintsgewijs Paai's warme plekkie in Komputadzoo over te nemen. Ik beklaagde me er toen over dat-ie maar niet dood wilde. En nu blijkt dat hij niet alleen niet dood wil, maar ook niet niet wilde promoveren. Waarom zou iemand zich na zoveel jaren nog moeite getroosten om note bene met een letter minder door het leven te moeten? Had de fakulteit misschien de hand weten te leggen op een exemplaar van de Encyclopedia of cruel and unusual punishment, een werkje waarnaar Paai zelf al jaren op zoek is? Ik stel me zo voor dat zijn mentor het beruchte werkje betekenisvol met de titel duidelijk leesbaar op zijn buro had liggen tijdens het laatste voortgangsgesprek. Een guitige streek jegens iemand die zelf gedreigd heeft met de toepassing van lantaarnpalen voor korrektieve doeleinden (overigens zal hij het voorlopig met de houten spiets moeten doen die hij van Tim gehad heeft. Vampieren op de KUB, berg U!).

De promotie dus. De buitenmaatse aula van de KUB stroomt toch nog redelijk vol voor een doordeweekse promotie. Om mij heen zitten talloze snuiten die ongetwijfeld horen bij de bevolkers van kub.flw.misc; Paai's schapen om het zo maar eens te zeggen. Schuin voor mij zit Tim 'Vladimir de Palenprikker' met zijn spiets (ik dacht dat Paai iedereen zou laten fouilleren?), en iets verder naar rechts zit een van die fameuze Letterenmeisjes zichzelf op te vreten; duidelijk zenuwachtiger dan de promovendus. Na een introduktie neemt de verdediging een aanvang en al spoedig blijkt dat dit de eerste promotie is waarvan ik het onderwerp enigszins kan volgen.

Paai legt geduldig uit dat dokumenten voor te stellen zijn als zich bevindend in een n-dimensionale ruimte, waarin elke dimensie een aspekt of trefwoord voorstelt. De afstand langs elke as bepaalt dan de mate van relevantie met betrekking tot 1 aspekt. Als de assen van de aula bijvoorbeeld voor katten, honden en schapen staan, betekent dat dat de lampen boven het podium ongeveer 80% kat en 40% hond zijn, wat betekent dat de promotores zich in de drop zone bevinden. Ook legt de promovendus uit dat zich in de bibliotheek de zogenaamde Booleaanse beweging bevindt, die kortweg beweert: "Die lampen zijn helemaal kat en helemaal hond; of ze zijn het niet, en verder geen gezeur". En nu begrijp ik ineens waarom het er op promoties in vroeger tijden zo gezellig aan toe kon gaan, als de partijen vechtend over de grond rolden en de paranimfen de promovendus uit een onontwarbare kluwen magisters moesten trekken.

De delegatie van de bibliotheek, ondertussen, kan niets anders doen dan schaapachtig kijkend de aanval over zich heen laten komen. Het is namelijk tegenwoordig niet meer de bedoeling om op het schavot te klimmen en de promo bij zijn slippen te vatten (die daar ongetwijfeld voor bedoeld zijn). En toen begreep ik ineens waarom Paai toch nog dat geschrift afgemaakt heeft: zijn 45 minutes of fame waren ongetwijfeld op dat moment. En het enige wat de Booleaanse beweging kan doen om het te pareren is zelf een proeve van bekwaamheid afleggen. Ik nodig Thomas Place uit om een dissertatie te schrijven, bijvoorbeeld met de titel Effects of psychological warfare on the field of Information Retrieval. Misschien wil ik wel paranimf worden, en kan ik nog van iemand een spiets lenen.