Hoera! De college's zijn begonnen. Uw dienaar heeft vorige week het introductiekamp van de letterenstudenten weer overleefd, al had het dit keer niet veel gescheeld of hij had het droevige lot van wijlen Aktaioon moeten delen. Want onze Aktaioon was eens in de bossen over de godin van de jacht gestruikeld terwijl deze aan het baden was en al voerde hij honderd keer aan dat ze het haakje op de deur had moeten doen: ze liet hem ter plaatse door haar honden verscheuren. Had hij zijn ogen maar dicht moeten doen.

En ik, lieve lezer, ik moest scheidsrechter spelen voor veertig eerstejaars studentes die enthousiast aan het sporten sloegen op een terrein waar na een plensbui toch al gauw tien centimeter water stond en de taferelen die zich daarbij afspeelden zullen me tot het eind van mijn leven achtervolgen. Thuisgekomen heb ik onmiddellijk al het ijs uit de vriezer gekrabd en heb daarin een bad genomen en toen ging het weer een beetje, dank u wel.

Maar ja, Groot is Goed en Veel is Lekker, zullen we in navolging van heer Bommel maar zeggen en 's avonds nam ik de traditionele wraak door het volk met kaart en kompas de Drunense duinen in te jagen. Het is de bedoeling dat men daar dan een vierkant wandelt met zijden van zo'n anderhalve kilometer, maar geloof het of niet: onze toekomstige intellectuelen slagen er niet in deze eenvoudige taak te volbrengen. Kaart, kompas, ondergaande zon of poolster, geen van deze ingrediënten is bij machte om het groepje van de eenmaal ingeslagen rechte lijn af te brengen en er wordt stram verder gemarcheerd tot men bij Zandvoort of Venlo aangekomen de eerste twijfel voelt opkomen: zitten we hier wel goed? Het Nederlandse geld wordt omgewisseld in Duitse marken of Belgische francs en men belt in paniek de thuisbasis op, maar daar vinden ze bij een hoonlachende docent weinig sympathie. Teruglopen zullen ze, al hangt de tong ze op de dure Nike's.

Het is inderdaad grappig hoe van jaar tot jaar de kennis van de studenten verschuift. In het thuisbrengen van sterrenbeelden zijn het nooit, eh, sterren geweest, maar dit jaar leidde het verzoek om tien plantjes bij de naam te noemen eveneens tot onverwachte problemen. Brandnetels werden na enig aandringen nog wel herkend, maar daarna hield het snel op. Kamille, Klaver, Hondsdraf of Akkerwinde waren evenzovele witte, of liever groene vlekken in de collectieve kennisbank en ik kan alleen maar hopen dat dit tekort wordt goedgemaakt door meer kennis en ervaring van computers en Internet. Maar de tekenen zijn niet hoopvol, want een van de dames verkeerde in de veronderstelling dat het Internet een busdienst in midden Brabant was en ze snapte dientengevolge niet waarom we daar op de universiteit zo'n drukte om moesten maken...